Jelec Antoni h. Leliwa (zm. 1722), podczaszy przemyski, generał w. kor. Syn Jana Wacława, cześnika kijowskiego, i Teresy Stawskiej, dziedzic na Bykowie, Sanoczanach i Pleszowicach, piszący się z Horodyszcza, zastawny posesor Dobromila. Dn. 1 IV 1699 r. na sejmiku w Sądowej Wiszni przedłożył instrukcje Augusta II. Dn. 8 VI 1702 r. został wybrany na sejmiku w Wiszni posłem do króla od województwa ruskiego. W r. 1703 był posłem z ziemi sanockiej na sejm w Lublinie i komisarzem do rozgraniczenia województwa ruskiego od Węgier. W czasie wojny północnej popierał kandydaturę rosyjską do tronu polskiego. W r. 1707 posłował z Żółkwi do obozu króla Leszczyńskiego pod Lesznikiem z propozycjami pokojowymi. W r. 1711 został generałem wojsk koronnych, którego regiment 3 VI 1713 r. stacjonowany był w ziemi sanockiej. Dn. 9 X 1715 r. w polu pod Wisznią, podczas konfederacji województwa ruskiego (po stronie Augusta II), był wybrany konsyliarzem konfederacji z ziemi przemyskiej. Dn. 27 III 1719 r. na sejmiku wiszeńskim został administratorem podatku czopowego swej ziemi na l. 1720–2. Dn. 15 IX 1722 r. już nie żył. Zmarł bezżennie. J. był człowiekiem majętnym, pożyczał gotówkę synagogom. Dobra po nim i jego bezdzietnym bracie Józefie, chorążym sanockim (zm. 1713), przeszły w spadku na Starzechowskich i Wapowskich, a następnie na Krasickich.
Boniecki; Niesiecki; Uruski; – Feldman J., Polska w dobie wielkiej wojny północnej 1704–1709, Kr. 1925 s. 236, 268; Nieć J., Rzeszowskie za Sasów, Rzeszów 1938 s. 65–8; – Akta grodz. i ziem, XXII; – AGAD: Zbiór Czołowskiego; Arch. Diec. w Przemyślu.
Krzysztof Wolski